ZBIGNIEW MICHEJDA

ZBIGNIEW MICHEJDA (1930-2001)

 

Elektronik, specjalista w zakresie informacji naukowej i informatyki. Urodził się 1.11.1930 w Katowicach jako syn Władysława Michejdy, doktora praw i działacza politycznego na Górnym Śląsku, oraz Stefanii z domu Marquardt. W czasie okupacji przebywał w Ustroniu na Śląsku Cieszyńskim, gdzie chodził do szkoły powszechnej. Po aresztowaniu rodziców w 1943 roku i wywiezieniu ich do obozu koncentracyjnego pozostawał pod opieką rodziny, Pawła i Anny Matulów. Po wojnie ukończył gimnazjum i liceum matematyczno-przyrodnicze oraz średnią szkołę muzyczną w Cieszynie. Studia na Politechnice Gdańskiej rozpoczął na Wydziale Elektrycznym, przenosząc się następnie na Wydział Łączności, gdzie w 1952 roku uzyskał dyplom. Już w 1951 roku przeprowadził się do Warszawy. Pracował początkowo w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacyjnym, studiując równocześnie na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego i zajmując się teorią muzyki oraz akustyką. Włączył się w prace związane z nowym systemem notacji muzycznej, wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, był współautorem zrealizowanego projektu siedziby Akademii Muzycznej w Warszawie (1954) – pierwszego tego typu gmachu w Europie. W latach 1954-1957 pracował w Instytucie Bibliograficznym Biblioteki Narodowej. W latach 1957-1963 zorganizował i prowadził kolejno trzy ośrodki informacji naukowo-technicznej: w Instytucie Tele- i Radiotechnicznym, w Zakładzie Aparatów Matematycznych Polskiej Akademii Nauk i w Centrum Obliczeniowym PAN. W tym samym czasie zajmował się teoretycznymi i praktycznymi zagadnieniami informacji naukowej, bibliotekarstwa i informatyki, a szczególnie klasyfikacją, systematyzacją, technikami selekcji i przekładem maszynowym. W 1963 roku pracował w dziale informacji Centralnego Ośrodka Doskonalenia Kadr Kierowniczych. Od 1963 do 1965 roku był kierownikiem Wydziału Informacji w Komitecie Nauki i Techniki (KNiT), później kierownikiem Zakładu Badawczego w Centralnym Instytucie Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej (CIINTE), a w latach 1967-1971 zajmował podobne stanowisko w Przemysłowym Instytucie Automatyki i Pomiarów (PIAP). Od 1968 roku związany był z Instytutem Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej UW, gdzie prowadził wykłady w zakresie teorii i technik dokumentacji i informacji. W tym samym roku powierzono mu także opracowanie programu Podyplomowego Studium Informacji Naukowej na UW, zorganizowanie i uruchomienie jego działalności dydaktycznej, a następnie opracowanie programu Zespołu Badawczego Informacji Naukowej. Utworzenie pierwszego w Polsce studium podyplomowego oraz komórki badawczej w dziedzinie podstaw informatyki na uczelni wyższej było wynikiem jego wieloletnich starań prowadzonych na terenie PAN, KNiT, CIINTE, UW oraz Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W 1971 roku został członkiem Zespołu do spraw Światowego Systemu Informacji Naukowej UNISIST, a w 1973 roku konsultantem utworzonego przez MNSzWiT Państwowego Systemu Informatycznego „Światowid”. W latach 1974-1976 pełnił funkcję kierownika pozawydziałowej Pracowni Systemów Informacyjnych UW, UNIWARS. Był współautorem uchwały w sprawie organizacji informacji w kraju, członkiem wielu zespołów do spraw informacji naukowej i informatyki, brał udział w wielu konferencjach krajowych i międzynarodowych. Znał biegle język angielski, niemiecki i rosyjski w mowie i w piśmie. Od 1976 roku przebywał na stałe w Anglii, gdzie początkowo związał się z organizacją ASLIB (Association of Special Libraries and Information Bureaux), a później prowadził niezależne biuro brokerskie. Zmarł nagle w pełni sił 25.2.2001 w Loughton koło Londynu, w hrabstwie Essex.